Breathless

Breathless · 11-03-2018 05:45:38

1. Ile masz lat? - 15, w maju kończę 16

2. Ile masz wzrostu? - 166cm

3. Od jakiej wagi się zaczęło? Jaką wagę masz teraz? - Zaczęłam się odchudzać w wieku 12 lat. Wówczas z 50kg schudłam do 41kg. Później na zmianę chudłam i tyłam, aby teraz ponownie wrócić do 50kg. Można powiedzieć, że te wszystkie lata poszły na marne.

Od jak dawna zmagasz się z zaburzeniami? Jak nazywa się Twoje zaburzenie? - Jak wcześniej wspomniałam - zaczęłam się odchudzać w wieku 12 lat, czyli minęły już jakieś 3/4 lata. Nigdy nie byłam u psychologa, a sama nie umiem przypisać sobie żadnego konkretnego zaburzenia. Jednak podsumowując ostatnie lata naprzemiennego głodzenia się i objadania, chyba najbliżej mi do anoreksji bulimicznej/bulimii.

Czy udało Ci się osiągnąć jakiś cel lub ukończyć dietę? - Wiele razy. Przeszłam chyba wszystkie możliwe diety - od HSGD do diety baletnicy. Stosowałam głodówki, ale i też bardziej racjonalne diety. Niestety, wszelkie próby mojego 'zdrowego' odżywiania się, kończyły się restrekcyjną dietą lub obżarstwem. Nie potrafię znaleźć złotego środka. Nigdy też nie osiągnęłam swojego celu, który wraz ze spadkiem kilogramów się zmieniał. Moim ultimatum było 39kg, ale nigdy do nich nie doszłam, więc nie jestem w stanie powiedzieć czy bym na tej wadze zaprzestała.

Czy próbowałeś się podjąć terapii? Dlaczego tak/dlaczego nie? - Tak. Na początku 2 klasy gimnazjum marzyłam o tym, bo już nie dawałam sobie rady z moimi myślami i destrukcyjnym stylem życia. Przeszkodą byli moi rodzice, którym bałam się o wszystkim opowiedzieć. Nie chciałam im zwalać na barki takiego ciężaru, bo nie oszukujmy się - dziecko z zaburzeniami odżywiania to musi być piekło. Teraz jest lepiej, sama nie wiem jak sobie z tym poradziłam. Chyba wydoroślałam? O ile tak to można nazwać. Teraz bardziej się objadam niż chudnę, dlatego tu jestem.

Pytania:

1. Anoreksja to choroba na całe życie. To myślenie na zawsze pozostaje w głowie i podświadomie chce się do tego wrócić. Nie chodzi tu o zgubienie kilogramów, ale o kontrolę nad częścią swojego życia. To właśnie ta kontrola i pewne poczucie bezpieczeństwa sprawia, że tak ciężko jest z tym skończyć.

2. B i F

3. C lub D, w zależności od osoby.