Nie jesteś zalogowany na forum.
Strony: 1
Wątek zamknięty
Ile masz lat?
21, we wrześniu 22.
Ile masz wzrostu?
168 cm.
Od jakiej wagi się zaczęło? Jaką wagę masz teraz?
Nie pamiętam od jakiej, zupełnie szczerze. Teraz - 51.
Od jak dawna zmagasz się z zaburzeniami? Jak nazywa się Twoje zaburzenie?
Nie mogę określić granicy. Od zawsze pływałam zawodowo, od dziecka. Myślę, że to zaczęło się wtedy, bo w końcu jeśli chce osiągać dobre wyniki - muszę być chuda, opływowa, szybka, silna. Potem zachorowałam na astmę, nie mogłam znieść myśli, że tyje, że bez pływania będę gruba.
Anoreksja.
Czy udało Ci się osiągnąć jakiś cel lub ukończyć dietę?
Kiedyś, w liceum, ważyłam 47 kg i utrzymywałam tą wagę przez kilka miesięcy. Chciałabym do niej wrócić na stałe.
Czy próbowałeś się podjąć terapii? Dlaczego tak/dlaczego nie?
Próbowałam kiedy miałam epizody rzygania. Uważałam, że to przejaw mojej słabości. Kiedy przestałam, przerwałam terapie.
1. Czym według Ciebie jest anoreksja?
Świadomy wybór, można wybrać ją lub jedzenie.
2. Jak wyglądają Twoje problemy z odżywianiem?
Mam problemy z przełykaniem jakichkolwiek pokarmów/napojów, mam natrętne myśli.
3. - jak zachowałbyś się w tej sytuacji:
Rozmawiasz z osobą, która od dawna Ci się podoba. Między tematy wkrada się wątek zaburzeń odżywiania. Komentuje bardzo negatywnie środkowisko osób wytrzegających się jedzenia, ale nie wie nic o Tobie. Wcześniej nie wiedziałaś/nie wiedziałeś, że ma taki stosunek do osób z zaburzeniami odżywiania i postrzegałaś/łeś tą osobę w inny sposób.
Nie opisuje mnie żadna z odpowiedzi.
Cześć Foolishcroun, dziękuję za złożenie kwestionariusza.
W związku z nim mam kilka pytań.
Uważasz, iż anoreksję się wybiera - czy rozwiniesz swoje zdanie?
W związku z powyższym - w pewnym momencie musiałaś ją wybrać, więc wydaje mi się dziwne, żebyś nie pamiętała chociażby przybliżonej wagi początkowej. Może pamiętasz w takim razie, jak wyglądało Twoje BMI(wystarczy przedział słowny)?
Proszę także o wypowiedzenie się własnymi słowami w 3 pytaniu.
- Bene mori praestat, quam turpiter vivere.
Offline
Tak, uważam, że wiele osób wybiera anoreksje. Może na początku nie są do końca świadomi skutków swojego wyboru (no wiesz, nadmierne owłosienie, zawsze jest zimno, ciągle coś boli), ale wybierają ją. Ja ją wybrałam. Podjęłam decyzję. Na pewno są osoby, które są anorektykami, bo zachorowały na jadłowstręt. Ja jestem niemal pewna, że go w sobie wypracowałam. Stąd moje zdanie.
Uh, to może dziwnie zabrzmieć, ale ja się wtedy nie ważyłam - nie miałam w domu wagi. Jeśli chodzi o BMi to przypuszczam, że w przedziale 19-21, na pewno nie więcej.
Jeśli chodzi o 3 pytania - ja chyba po prostu nie mam uczuć. Od dawna nikogo w romantyczny sposób nie kochałam, nie podobał mi się. Nie umiem sobie wyobrazić tej sytuacji, bo nie wydaje mi się realne, żeby w ogóle miała miejsce. Jednak gdyby już była - nie rozmawiam o anoreksji z innymi, nudzą mnie te rozmowy, zawsze gadają to samo. Jeśli ta osoba by mnie tym zadręczała, to wyrzuciłabym ją ze swojego życia - jestem zmuszona wytrzymywać ze swoją rodziną, po co dokładać sobie więcej irytujących osób. A jeśli po prostu raz by to powiedziała - naprawdę nie wiem. Po prostu nie umiem sobie wyobrazić sytuacji, gdzie ktoś się dla mnie liczy na tle emocjonalnym.
Tylko powiedz mi Foolishcroun - skoro nie rozmawiałabyś o tym z innymi i rozmowy o tym Cię nudzą jak będzie wyglądała Twoja aktywność na naszym forum? Tutaj poruszamy tematy zazwyczaj ściśle związane z ED. Wyjątkiem mogą być pamiętniki, gdzie dodajemy coś od siebie oraz twórczą działalność motylków.
Ostatnio edytowany przez acid (03-02-2018 21:42:57)
ЯОпределенноНеЗаслуживаюТвоегоВремени
Offline
Strony: 1
Wątek zamknięty