Kwestionariusz

Medea · 19-04-2021 12:16:32

Ile masz lat?
20
Ile masz wzrostu?
168cm
Od jakiej wagi się zaczęło? Jaką wagę masz teraz?
Choruję od wielu lat, także ciężko powiedzieć, od jakiej wagi się zaczęło. Obecnie 77kg
Od jak]dawna zmagasz się z zaburzeniami? Jak nazywa się Twoje zaburzenie?
Odkąd pamiętam. Zdiagnozowane od 7-8 lat. Na przemian epizody bulimii/anoreksji/BED/niespecyficzne ED
Czy udało Ci się osiągnąć jakiś cel lub ukończyć dietę?
Nigdy nie było celu ani specjalnej diety. Polegało to na tym, aby zapchać buzię i w ten sposób na chwilę oderwać się od problemów, albo głodzić się dla 'oczyszczenia', bo jedzenie sprawia, że czuję się brudno.
Czy próbowałeś się podjąć terapii? Dlaczego tak/dlaczego nie?
Tak, u 4 terapeutów indywidualnie na przestrzeni 4-5 lat i na dwóch terapiach grupowych. Nie pomagało/pomagało na chwilę/zaostrzało objawy.
Czego wymagasz od forum i co chcesz na nie wnieść?
Nie mam wymagań, chcę po prostu połączyć się z innymi osobami, które przechodzą przez to samo. Nie mam takiej możliwości poza internetem, zresztą każdy, kto dowiadywał się o moich ED, był obrzydzony i/lub nie rozumiał.

1. Czym według Ciebie jest anoreksja?
a) To ciężka choroba, której trzeba unikać nawet, gdy zamierzamy schudnąć.
b) Skutek uboczny, gdy ktoś straci kontrolę nad unikaniem jedzenia.
e) Mam zupełnie inne zdanie na ten temat. -> Podpisuję się pod pierwszymi dwoma odpowiedziami, jednak dla uzupełnienia - nie wiem czym jest. Widzę po prostu efekty, które wywoływała na moim ciele i psychice. Dziwne połączenie paranoicznego strachu, satysfakcji, obrzydzenia, ekstatycznego uniesienia. Nie skupiam się zwykle aż tak na swoim chorowaniu, poza najcięższymi okresami. ED po prostu towarzyszy mi przez bardzo dużą część życia, więc stała się mało zauważalną codziennością, szarą rutyną.

2. Jak wyglądają Twoje problemy z odżywianiem?
a) Jem w samotności tylko to, co ustalę.
b) Mam ciągłe problemy z napadami obżarstwa, ale nie wymiotuję.
c) Moje bardzo częste napady kończą się wymiotowaniem z wyrzutów sumienia.
d) Mam problemy z przełykaniem jakichkolwiek pokarmów/napojów, mam natrętne myśli.
f) Zachowanie rodziny zmusza mnie do jedzenia.
g) Żadna z odpowiedzi mnie nie opisuje. -> Objawy są ściśle zależne od okresu, w każdym tygodniu i miesiącu pojawiają się w innym zestawie. Zwykle jest to na przemian objadanie się i wymiotowanie, kilku dniowe głodówki, jedzenie ''normalnie'', obsesyjne myśli nad kaloriami i poczuciem, że jedzenie jest brudne. Unikaniem określonych produktów. Wyrzucaniem ukradkiem posiłków. Jedzeniem tylko z kimś. Jedzeniem tylko w samotności. Bardzo różnie.

3. - jak zachowałbyś się w tej sytuacji:
Rozmawiasz z osobą, która od dawna Ci się podoba. Między tematy wkrada się wątek zaburzeń odżywiania. Komentuje bardzo negatywnie środkowisko osób wytrzegających się jedzenia, ale nie wie nic o Tobie. Wcześniej nie wiedziałaś/nie wiedziałeś, że ma taki stosunek do osób z zaburzeniami odżywiania i postrzegałaś/łeś tą osobę w inny sposób.

d) Nie mówię nic na ten temat. Ukrywam swoje zdanie, bo nie uważam, żeby ta znajomość była przyszłościowa.
Nie zamierzam rozmawiać z nikim na stopie prywatnej o swoim zdrowiu. Po co? Jest to na tak wiele sposobów jałowe, że szkoda mi zasobów na przechodzenie przez to po raz kolejny. Zresztą - jeśli ktoś rzuca nienawistne/dyskryminujące/nieczułe komentarze pod adresem jakiejkolwiek grupy osób to i tak nie chcę mieć z nim nic do czynienia. Wystrzegam się toksycznych zachowań u siebie i u innych.

Przepraszam jeśli mój kwestionariusz jest mało klarowny, jednak nie potrafię jeszcze odpowiednio formatować tutaj tekstu.

Ostatnio edytowany przez Medea (19-04-2021 12:25:03)

acid · 19-04-2021 12:57:37

Witaj, Medea. Opisz mi proszę dokładniej swoją historię związaną z zaburzeniami odżywiania.

Medea · 19-04-2021 14:05:03

Cześć acid.

Długa historia, także jeśli mógłbyś zawęzić obszar mojej retrospekcji - będę w dużym zobowiązaniu.

acid · 19-04-2021 16:43:24

W zasadzie mam tylko kilka podstawowych pytań by przybliżyć oczekiwania dotyczące Twojej odpowiedzi. A zatem:

Medea napisał/a:

Odkąd pamiętam. Zdiagnozowane od 7-8 lat. Na przemian epizody bulimii/anoreksji/BED/niespecyficzne ED

- Z jakiego powodu wystąpił u Ciebie problem z odżywianiem? Od czego to się zaczęło? - Które z wymienionych zaburzeń aktualnie daje się najbardziej we znaki? - Jakie były wahania Twojej wagi podczas choroby? - Opisz krótko przebieg poszczególnych zaburzeń w Twoim przypadku.

Medea napisał/a:

Nigdy nie było celu ani specjalnej diety. Polegało to na tym, aby zapchać buzię i w ten sposób na chwilę oderwać się od problemów, albo głodzić się dla 'oczyszczenia', bo jedzenie sprawia, że czuję się brudno.

Formę naszego forum można określić jako dążenie do określonego celu. Jaka jest Twoja motywacja, którą kierowałaś się dołączając do naszej społeczności oprócz chęci poznania osób z podobnym problemem, o czym piszesz tutaj?

Medea napisał/a:

Nie mam wymagań, chcę po prostu połączyć się z innymi osobami, które przechodzą przez to samo.

Nasze forum opiera się na komunikacji, jednak podstawą jest tutaj dążenie do utraty wagi. Nie mogę przyjąć Cię do nas jedynie z powyżej określonego powodu.

Regulamin:

12. Zobowiązuję się do przestrzegania bilansów oraz ćwiczeń, które podejmę wraz z użytkownikami forum. <- ten punkt regulaminu jasno określa tematykę.

Medea · 19-04-2021 17:13:19

- Z jakiego powodu wystąpił u Ciebie problem z odżywianiem? Od czego to się zaczęło?
Nie mam pojęcia, jaka jest pierwotna przyczyna tego wszystkiego. Pamiętam, że w przedszkolu jako dziecko będące bardzo dużym niejadkiem, wmuszano we mnie jedzenie, pomimo płaczu i wyrywania się. Już wtedy po posiłkach następowała kompensacja poprzez prowokowanie wymiotów, choć wtedy mechanizm był bardziej 'fizjologiczny' jak mniemam, bo nudności pojawiały się samoistnie w odpowiedzi na silny stres, złość i żal, że wszyscy wokół decydują o moim ciele wbrew mojej woli.

Tak więc początek podstawówki zaczął się z mojej strony z solidną niedowagą. W dodatku niezwiązane somatyczne problemy zdrowotne sprawiły, że trzeba było umieścić mnie w szpitalu, gdzie znowu zmuszano mnie do jedzenia, w pewnym momencie podłączając sondę żołądkową. Całościowo było to dość traumatyczne i stało się zaczątkiem późniejszych problemów mojej relacji z własnym ciałem.

Tak więc po powrocie ze szpitala z unormowaną wagą pojawił się inny wzorzec poglądów na jedzenie. Stało się swego rodzaju odskocznią, rodzajem używki. Przez jakiś czas faktycznie można tak funkcjonować, szczególnie mając wygłodzone ciało, które ciągle się rozwija. Jednak po czasie waga z normalnej, przeciętnej przekroczyła próg nadwagi. Pojawiły się szykany ze strony rówieśników, a także rodziny, która przecież sama wcześniej skłaniała mnie do jedzenia. Ciężko było mi to zrozumieć. Ciężko było też poradzić sobie z ilością negatywnych komentarzy. Tak więc traktowanie jedzenia jako emocjonalnego plastra ugruntowało swoją pozycję jako stały schemat radzenia sobie z trudnościami.

Trwało to do piątej klasy podstawówki, kiedy chcąc wyzwolić się od nienawistnych spojrzeń i prześmiewczych odzywek pojawiło się we mnie postanowienie schudnięcia, powrotu do niczym niewyróżniającej się, bezpiecznej normy. Dzieci jednak nie mają zbytku ani wiedzy, ani możliwości w tym zakresie. Przynajmniej tak wyglądało to w moim przypadku. Także do dalszych sporadycznych napadów objadania się dołączyły głodówki. Jedno, dwu, trzy dniowe. Waga zaczęła to spadać to wzrastać, więc epizody objadania kończyły się prowokowaniem wymiotów. Pojawiły się problemy w szkole, w domu, dalsze komplikacje ze strony zaburzeń somatycznych. Kolejne hospitalizacje, pierwsza diagnoza ED, wyjście ze szpitala, spadek wagi do wygłodzenia, hospitalizacja, remisja. Kilka epizodów bulimii na miesiąc w okresie między 5 klasą podstawówki a 2 gimnazjum. Wtedy kolejny kryzys spowodowany zawirowaniami w sferze prywatnej. Pierwsza diagnoza anoreksji. Pierwsza hospitalizacja na oddziale psychiatrycznym. I tak dalej w podobnym schemacie z remisjami, zaostrzeniami, hospitalizacjami aż do dzisiaj, kiedy to najwyraźniej objawia się bulimia. Nie jestem w stanie z pamięci podać zmian swojej wagi z okresów sprzed gimnazjum, jednak od pierwszego epizodu anoreksji waga zmieniała się mniej więcej tak: 44 -> 65 -> 55 -> 78 -> 65 -> 108 -> 49 (ostatni epizod anoreksji w drugiej klasie liceum). Obecna waga, wspomniana w pierwszym poście, to 77/78kg.

Mam nadzieję, że eklektyczne połączenie pytań - odpowiedzi w dłuższą formę nie stanowi problemu.

Wiadomość dodana po 06 min 11 s:
Formę naszego forum można określić jako dążenie do określonego celu.
Jaka jest Twoja motywacja, którą kierowałaś się dołączając do naszej społeczności oprócz chęci poznania osób z podobnym problemem, o czym piszesz tutaj?

Wrócić do normalnej wagi. Oczyścić się. Nie liczę ani na dobrą sylwetkę, ani na akceptacje swojego ciała, po takich wahaniach wagi i innych przejściach nigdy nie będzie to ciało, które by mi odpowiadało. Chcę po prostu znowu czuć się czysto. Zniknąć z radaru, pod którego presją ciągle się uginam i nie mogę spokojnie oddychać. Także, by wykrystalizować jakąś konkluzję - chcę dołączyć, by zredukować masę swojego ciała. Czemu więc chcę robić to na kanwie tego forum? Bo moje metody i tropy myślenia są raczej niepoprawne dla szerszej publiki. Liczę, że tutaj znajdę bezpieczną przystań.

acid · 19-04-2021 17:21:14

Wszystko już rozumiem, dziękuję za rozbudowaną odpowiedź. Witaj na forum.

Ogłoszenie

REKRUTACJA TYMCZASOWO ZAWIESZONA

#1 19-04-2021 12:16:32

Kwestionariusz

#2 19-04-2021 12:57:37

Odp: Kwestionariusz

#3 19-04-2021 14:05:03

Odp: Kwestionariusz

#4 19-04-2021 16:43:24

Odp: Kwestionariusz

#5 19-04-2021 17:13:19

Odp: Kwestionariusz

#6 19-04-2021 17:21:14

Odp: Kwestionariusz

Stopka